Na niebezpiecznego starca można trafić wszędzie. Uważaj na niego, bo jest toksyczny! Spotkanie z nim może skończyć się śmiercią
Spis treści
Starzec mylnie uznawany za leczniczy
Starzec jakubek (Jacobaea vulgaris lub Senecio jacobaea) to roślina z rodziny astrowatych. Jego nazwa nawiązywała do okresu jego pełnego kwitnienia i wskazywała na dzień 25 lipca, czyli dzień św. Jakuba Apostoła. Oficjalnie uznaje się, iż kwitnie on od czerwca do sierpnia. Jednak w tej chwili jego wegetacja jest znacznie przyspieszona z powodu zmian klimatycznych.
W Polsce starzec jakubek występuje pospolicie i rośnie niemal wszędzie: na łąkach, polach, w parkach, rowach. Ma długie łodygi o wysokości choćby 120 cm nagie lub wełnisto owłosione. Młode listki również są owłosione, dolne mają kształt lirowaty, a górne są pierzastodzielne. Ziele ma piękne żółte kwiaty, które tworzą zebrane w podbaldachy koszyczki. Przez to starca można pomylić z innymi ziołami, bo z wyglądu może przypominać np. dziurawiec.
Starzec mylnie uznawany za leczniczy
Starzec jakubek (Jacobaea vulgaris lub Senecio jacobaea) to roślina z rodziny astrowatych. Jego nazwa nawiązywała do okresu jego pełnego kwitnienia i wskazywała na dzień 25 lipca, czyli dzień św. Jakuba Apostoła. Oficjalnie uznaje się, iż kwitnie on od czerwca do sierpnia. Jednak w tej chwili jego wegetacja jest znacznie przyspieszona z powodu zmian klimatycznych.
W Polsce starzec jakubek występuje pospolicie i rośnie niemal wszędzie: na łąkach, polach, w parkach, rowach. Ma długie łodygi o wysokości choćby 120 cm nagie lub wełnisto owłosione. Młode listki również są owłosione, dolne mają kształt lirowaty, a górne są pierzastodzielne. Ziele ma piękne żółte kwiaty, które tworzą zebrane w podbaldachy koszyczki. Przez to starca można pomylić z innymi ziołami, bo z wyglądu może przypominać np. dziurawiec.
W dawnej medycynie ludowej starzec jakubek, jak i inne rodzaje starców, takie jak starzec zwyczajny (Senecio vulgaris) czy starzec szerokolistny (Senecio plathyphyllus), uznawane były za rośliny lecznicze i stosowane na różne dolegliwości, a głównie przy chorobach wątroby i nadciśnieniu. Stosowano go rozkurczowo przy silnych kolkach, skurczach jelit i bólach miesiączkowych oraz nadmiernych krwawieniach, jako środek moczopędny i pobudzający czynności wątroby, a także obniżający ciśnienie krwi. Jeszcze w latach 80 XX w. sporządzano z niego nalewki i napary.