Udary mózgu – nowy plan działania – debata „Kuriera Medycznego” i „Menedżera Zdrowia”

termedia.pl 9 miesięcy temu
Eksperci pamiętając, iż „liczy się czas” zastanawiali się nad skuteczną i sprawną współpracą lekarza medycyny ratunkowej, neurologa i kardiologa tak, aby pacjentowi z udarem pomóc, a nie zaszkodzić.

W redakcyjnej debacie „Kuriera Medycznego” i „Menedżera Zdrowia” „Udary mózgu – nowy plan działania w obliczu walki z czasem – proponowane zmiany systemowe” udział wzięli: prof. Agnieszka Słowik - konsultant krajowy w dziedzinie neurologii, prof. Adam Kobayashi – kierownik Klinicznego Oddziału Neurologii i Centrum Interwencyjnego Leczenia Udaru Mózgu, prof. Piotr Pruszczyk – prorektor ds. Nauki i Transferu Technologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, kierownik Kliniki Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo-Zatorowej UCK WUM, Michał Dzięgielewski - dyrektor Departamentu Lecznictwa Ministerstwa Zdrowia, prof. Robert Ładny - konsultant krajowy w dziedzinie medycyny ratunkowej i Magdalena Władysiuk - prezes HTA Consulting, prezes Stowarzyszenia CEESTAHC. Moderatorem był red. Bartosz Kwiatek.

Bazując na epidemiologii i czynnikach ryzyka eksperci omówili kolejno następujące problemy: Czy udary krwotoczne są groźniejsze w rokowaniach i skutkują większymi powikłaniami? Jakie czynniki ryzyka należy wziąć pod uwagę w ratowaniu życia pacjenta nieprzytomnego, np. brak danych o przyjmowanych lekach? Jak w praktyce wygląda pilna pomoc pacjentowi z udarem? Jak wygląda procedura stosowana w medycynie ratunkowej? Jakich informacji brakuje, jeżeli pacjent jest nieprzytomny? Jaka jest perspektywa wprowadzenia zmian systemowych, np. kwestionariuszy dotyczących przyjmowanych przewlekle leków?

Podkreślano, iż każdy udar jest poważnym, dramatycznym problemem, jednak najcięższy przebieg i gorsze rokowania dotyczą udarów krwotocznych.

Udar to walka z czasem, tymczasem choroby serca i układu nerwowego są zbyt osobnymi wyspami, potrzebna jest większa kooperacja między specjalistami. Skupić należałoby się na poszerzeniu możliwości dotarcia do wszystkich informacji o pacjencie – ważne są przebyte choroby, zażywane preparaty, także leczenie trombolityczne lub przeciwzakrzepowe (leczenie przeciwpłytkowe, leczenie przeciwkrzepliwe – doustna antykoagulacja), zwłaszcza w terapii łączonej, które jest czynnikiem ryzyka udaru krwotocznego.

Aby pacjent z udarem nie był niewiadomą konieczne byłoby wykorzystanie posiadanych baz danych, szczególnie dotyczących leków przyjmowanych przewlekle – na cukrzycę, na nadciśnienie, także przeciwkrzepliwych.

Eksperci przedstawili swoje doświadczenia, najnowsze wytyczne i zasygnalizowali te, które są w opracowaniu a dotyczą udarów mózgu.

W wypowiedziach wybrzmiała medyczna „praca u podstaw”. Wiele było o profilaktyce i realizacji realnych celów.

Co i jak się udało – o tym będzie kolejna debata.
Idź do oryginalnego materiału